Een kind heeft veel talen om duidelijk te maken wat er in hem/haar omgaat, hoe hij/zij zich voelt en waar hij/zij behoefte aan heeft. Het ene kind uit dit door middel van (moeilijk) gedrag, het andere kind in spel, tekeningen of door het schrijven van verhalen. En zo zijn er nog veel meer manieren/talen waarin een kind laat zien hoe het met hem/haar gaat. Denk aan poppenspel, toneel, dans, muziek, bewegingen etc.
Het wrange is dat wij als volwassenen deze talen vaak verleerd zijn om te verstaan of spreken. We willen kinderen graag begrijpen maar spreken soms gewoonweg een andere taal. Dit zorgt voor misverstanden. Kinderen worden niet goed begrepen. Ouders weten niet goed wat hun kind nou eigenlijk wil zeggen of laten zien. Dat is lastig en soms zelfs frustrerend. Voor beide partijen.
Het is een beetje alsof je kind chinees spreekt. Je hoort het wel, maar je weet niet goed wat er bedoelt wordt.
Zo is het ook vaak met kinderen. Je hoort of ziet hen wel praten, spelen of tekenen, maar je weet niet wat er bedoelt wordt. Je weet niet wat er bedoelt wordt met het gedrag, met het spel, met de tekeningen of verhalen van je kind.
Bij de kinderen die ik coach en begeleid, probeer ik oog, oor en aandacht te hebben voor al de verschillende talen die kinderen bezitten en gebruiken. Zo lukt het me om kinderen beter te begrijpen, om hen beter te helpen en dit te vertalen richting de ouders. Zodat ook jij je kinderen weer beter leert begrijpen. Dat is waar jullie beiden uiteindelijk het best mee geholpen zijn.
Ik daag mezelf steeds uit om me verder te ontwikkelen, om kinderen en ouders steeds betere hulp te kunnen geven. Ik ben blij dat ik er zelf weer twee talen heb bijgeleerd. De taal van kindertekeningen en de taal van helpende verhalen. Ik vertel je er graag nog veel meer over!
In de tekeningen van kinderen ligt vaak een hele wereld verborgen. Het geeft een kijkje naar binnen. Kinderen laten onbewust iets van zichzelf en hun belevingswereld zien met hun tekeningen. In een tekening verbeelden kinderen hun innerlijke wereld. Ze laten erin zien hoe ze zich voelen en wat hen bezighoudt. Waardevolle informatie die vanuit het onderbewuste op papier komt bieden de mogelijkheid om te onderzoeken of bepaalde zaken misschien extra aandacht nodig hebben. Zo kun je signalen herkennen die je jouw kind je probeert te geven. Dit is al zichtbaar vanaf de aller eerste krabbels tot in prachtige tekeningen. Lees verder over kindertekeningen door hier te klikken.
Helpende verhalen zijn verhalen die specifiek en persoonsgebonden geschreven zijn voor een kind. Een mooi verhaal of sprookje waarin de situatie van je kind (op metaforische wijze) centraal staat. In het verhaal worden persoonlijke dingen uit het leven van je kind verwerkt, dit maakt het verhaal herkenbaar en op deze manier zal je kind zich snel aangetrokken voelen door het verhaal. Tevens wordt er in het verhaal (metaforisch) een oplossing aangeboden voor het probleem. Lees verder over helpende verhalen door hier te klikken.
Onderstaand gedicht illustreert heel mooi de honderd talen van het kind.
Welke talen spreek jij? En welke talen zou je willen leren? Laat het weten in een reactie onder mijn blog!
100 talen van het kind.
Het kind heeft honderd talen
Zeker. De honderd is er wél
Het kind bestaat uit honderd
Het kind heeft
honderd talen
honderd handen
honderd gedachten
honderd manieren van denken,
van spelen, van spreken.
Honderd, altijd weer honderd
manieren van luisteren
verwonderen en liefhebben
honderd vreugden
om te zingen en te begrijpen
honderd werelden
om te ontdekken
honderd werelden
om uit te vinden
honderd werelden
om te dromen.
Het kind heeft
honderd talen
(en honderd honderd honderd meer)
Maar ze pakken er negenennegentig af.
De school en de samenleving
scheiden het hoofd van het lichaam.
Zij zeggen tegen het kind:
dat hij zonder handen moet denken
zonder hoofd moet handelen
moet luisteren en niet praten
moet begrijpen zonder vreugde
alleen met Pasen en Kerstmis
mag liefhebben en verwonderen.
Ze zeggen tegen het kind:
ontdek de wereld die er al is
en van de honderd
pakken ze er negenennegentig af.
Ze zeggen tegen het kind
dat werk en spel
realiteit en fantasie
wetenschap en verbeelding
hemel en aarde
verstand en droom
dingen zijn
die niet bij elkaar horen.
En dus vertellen ze het kind
dat de honderd er niet is.
Het kind zegt:
Zeker: de honderd is er wél.
Loris Malaguzzi, pedagoog van Reggio Emilia