In dit artikel wordt beschreven hoe je parentificatie voorkomt en wat je kunt doen wanneer je dit merkt bij je kind. Wil je weten wat parentificatie is? Dat kun je lezen via deze link.
Hoe voorkom je parentificatie?
Neem jouw verantwoordelijkheid, je eigen ouder-rol en bijbehorende taken op je. Daar bedoel ik mee dat je als vader de vaderrol op je neemt, en als moeder de moederrol op je neemt.
Het is daarom belangrijk om je bewust te worden van de verandering van rollen en patronen.
Stel jezelf de volgende vragen:
- Wat was mijn plek in het gezin voor de scheiding?
- Hoe gaf ik hier uiting aan?
- Welke plek neem ik nu in?
- Is dit de juiste plek?
- Wat is mijn rol?
- Wat is mijn taak?
- Op welke manier kan ik hier zo goed mogelijk invulling aan geven?
Wanneer je als ouders uit elkaar gaat en niet meer met elkaar verder wil is dat heel pijnlijk. Toch is het belangrijk dat je nog altijd je volwassen- ouderrol behoudt en kan blijven staan als ouder van jouw kind.
Dit houdt, onder andere, in dat je je kind niet belast met jouw gekwetste gevoelens en problemen met de andere ouder. Natuurlijk mag je kind best zien dat de scheiding je raakt en dat je van slag of verdrietig bent door de hele situatie. Maar probeer daarnaast ook te laten zien dat je voor jezelf kunt zorgen en dat er andere volwassenen zijn die jou helpen.
Daarnaast is het belangrijk om te zorgen dat jouw behoeften worden vervuld. Heb jij steun, begrip of een luisterend oor nodig? Zorg dat je terecht kan bij bijvoorbeeld een goede vriend(in).
Wanneer jij en je ex-partner hier aandacht voor hebben, en samen blijven staan als ouders van jullie kind, kan je kind zoveel mogelijk gewoon kind blijven tijdens en na de scheiding.
Wat kun je doen wanneer je parentificatie herkent bij je kind?
Wanneer je merkt dat je kind de ouderrol op zich heeft genomen, is het belangrijk om allereerst de intenties van je kind te zien en erkennen. Dit geeft je kind het gevoel er toe te doen.
Daarnaast is het belangrijk om grenzen aan te geven richting je kind. Leg uit dat je de intentie van je kind ziet en zeg vervolgens tegen je kind dat hij/zij een kind is en niet voor jou hoeft te zorgen. Geef aan dat jij de ouder bent en goed voor jezelf kunt zorgen. Kom voor jezelf, je eigen rol en je eigen plek op. En geef hier vervolgens ook uiting aan door letterlijk te laten zien dat jij goed voor jezelf zorgt en er staat als ouder van je kind.
Geef dus een grens aan en ontsla je kind uit de ouderrol, hier help je je kind het beste mee. Wanneer je als ouder de kinderzorg niet ziet, erkent en afgrenst, dan raken deze kinderen zichzelf kwijt. Zij ontwikkelen weinig zelfvertrouwen en groot schuldgevoel. Zij kunnen met hun verdriet negens heen en voelen zich eenzaam.
Dit lijkt me dus rede genoeg om deze grenzen aan je kind aan te geven als je parentificatie herkent.
Benoem bijvoorbeeld:
„Ik zie dat je voor mij wil zorgen. Dat is lief bedoeld, maar het is niet nodig. Ik ben volwassen en kan voor mijzelf zorgen, jij bent een kind en je hoeft niet voor mij te zorgen. Ik ben jouw vader en ik zorg voor jou. Jij bent een kind en mag nog kind zijn.”
Geef vervolgens aan wat de rol en de plek is van het kind. Betrek je kind eventueel, op een kinderlijke manier, bij bepaalde beslissingen, zodat je kind zich gezien en belangrijk voelt.
Ik wens je daarbij veel succes! Mocht je hier meer tips of ondersteuning bij wensen…. je weet me te vinden!
Wat is jouw plek in het gezin en hoe geef jij invulling aan jouw rol? Laat het weten door middel van een reactie hieronder.