Regressief gedrag.
Elk kind reageert anders op een scheiding. Sommige kinderen gaan zich jonger gedragen dan hun leeftijd, zij vallen terug in een eerdere levensfase en het gedrag wat daar bij hoort. Dit noem je regressie of regressief gedrag. Hoe uit zich dit in en hoe ga je hier het beste mee om?
Wat is regressief gedrag?
Kinderen gaan zich jonger gedragen dan hun leeftijd, als reactie op de scheiding. Ze gaan bijvoorbeeld weer in bed of in hun broek plassen, jengelen, duimzuigen of een babystem opzetten. Dit is een teken van stress. Tijdens/na de scheiding is er over het algemeen een groter gevoel van angst en onveiligheid bij kinderen. Kinderen hebben een ouder (onverwacht) weg zien gaan en zijn daardoor vaak bang dat ze door de andere ouder in de steek gelaten worden. Ze gaan zich vastklampen, eisen veel aandacht op en zijn bang om alleen gelaten te worden. In periodes van stress en veranderingen hebben kinderen meer behoefte aan geborgenheid en veiligheid.
Hoe ga je hier het beste mee om?
Beschouw deze behoefte als een gezonde uiting. Geef er aan toe en help je kind zijn gevoel te verwoorden. Op deze manier leert je kind dat zijn gevoelens belangrijk zijn en dat hij op je kan rekenen als hij er over wil praten of troost zoekt.
Gevoelens benoemen en je kind gerust stellen.
Het is belangrijk om eerst stil te staan bij de gevoelens en gedachten van je kind en deze te benoemen. Je kan het gevoel van je kind benoemen, door bijvoorbeeld te zeggen „Je bent misschien bang dat je nog eens zoiets ergs meemaakt.” Vraag hierbij ook of dat klopt.
Vervolgens kun je je kind geruststellen en troosten. Als je de gevoelens niet eerst hebt benoemd, kunnen de troostende woorden niet goed doordringen bij kinderen en is het moeilijker om hen gerust te stellen. Daarnaast kun je uitleg geven over de gebeurtenissen en het gedrag van het kind.
Het is fijn als je je kind de mogelijkheid geeft om gevoelens en ervaringen ‚van zich af’ te tekenen. dit is soms makkelijker dan er over praten. Bied daarom ook teken- of schildermateriaal aan.
Voorbeeld van wat je tegen je kind kunt zeggen:
„Je hebt je de laatste tijd een beetje verdrietig en alleen gevoeld door alle veranderingen. Dat begrijp ik en je mag altijd even bij me zitten. Soms willen we graag weer een beetje klein zijn zodat papa of mama lekker voor ons zorgen. Dat heb zelf ik nog wel, dat ik door mijn moeder vertroeteld wil worden. Maar je hoeft je niet anders te gedragen om mijn aandacht te krijgen. Vertel me maar gewoon hoe je je je voelt.
Vaak als iemand zich alleen voelt, helpt het om daar met iemand anders over te praten, en dan gaat het weg. Ik voel me beter als ik iemand iets over mijn gevoel kan vertellen, en jij denk ik ook. Dus ik luister.”
Veiligheid en voorspelbaarheid zorgen voor rust en ontspanning.
Zorg voor duidelijkheid, regelmaat en structuur, dit zorgt er voor dat je kind zich meer veilig voelt en kan ontspannen. Om dit overzichtelijk te maken kunnen plaatjes of pictogrammen helpen. Gebruik bijvoorbeeld een planbord waarop duidelijk zichtbaar is welke activiteiten op welk moment van de dag gedaan worden. Je kan hierbij ook plaatjes gebruiken wanneer je kind zichzelf dient te vermaken en wanneer hij op jouw onverdeelde aandacht kan rekenen. Hiermee is de dag voorspelbaar.
Daarnaast kun je je kind helpen ontspannen door op een rustige en kalme manier fysiek aanwezig te zijn, zonder jezelf op te dringen. Je kunt af en toe op een rustige toon benoemen wat je kind aan het doen is, maar ook wat je zelf aan het doen bent. Wanneer je regelmatig vertelt wat je doet of gaat doen wordt je voorspelbaar als opvoeder.
Geef je kind de tijd maar blijf ook gewoon opvoeden.
Geef je kind de tijd om te wennen aan alle veranderingen. Daarnaast kun je je kind laten inzien hoe groot hij al is door het geven van taken en verantwoordelijkheden. Je kunt hem bijvoorbeeld laten helpen met koken of bij het verzorgen voor een huisdier. Ook kun je afspraken maken met je kind. Spreek met je kind af dat je gaat helpen om niet meer zo bang te zijn zonder jou. Vertel hem dat je daarom wilt dat hij leert slapen in zijn eigen bed, dat hij leert om zonder huilen afscheid te nemen bij school en leert om alleen bij vriendjes te spelen. Vertel hem dat het in het begin wel bang zal voelen, maar dat hij kan leren om niet bang te zijn. Help op deze momenten door te erkennen dat je kind het moeilijk heeft, maar zelf stevig en rustig te blijven. Straal vertrouwen uit en laat merken dat je weet dat hij het kan. Als extra steuntje kun je samen iets maken wat aan jou doet denken en wat je kind bij zich kan dragen als je er niet bent. Bijvoorbeeld een ketting of sleutelhanger
met een foto of iets wat je kind bij het bed kan neerzetten.
Welk inzicht heb jij gekregen en welke tips pas jij toe? Het zou fijn zijn als je dit wilt delen met andere ouders, zo kan iedereen van elkaar leren! Ik lees graag je reactie onder dit artikel!